Posidonia Seagrass Meadows

Overview

The conservation of the endemic Posidonia oceanica seagrass meadows, the forests of the Mediterranean, has been a key focus of Archipelagos Institute for over 15 years. Archipelagos’ research focuses on the production of detailed maps depicting the exact location of the meadows, the assessment of their biodiversity and impacts caused by human activities, the quantification of the potential for carbon storage by seagrass meadows in the Aegean, and the assessment of the meadows as a potential “sink” for microplastic pollution. At this day and age discussions on the increasing biodiversity loss of our planet have become commonplace. Our work to replant seagrass gardens aims at to develop practical solutions to help reverse this trend. Our work also aims to promote the enforcement of the existing legislation to efficiently protect our forests and seas before it’s too late. 

Posidonia seagrass meadows make up one of the oldest living organisms on earth having been dated to exceed 10,000 years. It is worth noting that these and other equivalent marine ecosystems can absorb 35 times more carbon than tropical rainforests. Remarkably, more than half of the oxygen we breathe comes from the sea. Posidonia has the capability to produce up to 20 liters of oxygen per square meter daily. These meadows also provide a safe shelter to biodiversity as they house over 1,000 species of marine animals and 300 species of marine plants. 

The continued destruction of Posidonia seagrass meadows in the Greek seas, where no effective conservation measures are being implemented, does not only cause important consequences to fisheries (reduction in fish stock productivity) and in tourism (beach erosion phenomena), but also deprives us of the valuable services that these important ecosystems provide globally to mitigating the effects of climate change. 

As the destruction of seagrass meadows continues to increase, primarily due to anthropogenic factors such as uncontrolled anchorage of recreational boats, illegal fishing (outside fishing zones) with towed fishing gear (trawlers, seiners), intensive aquaculture practices and many more, it is pressing now more than ever to implement effective conservation measures. Archipelagos aims to contribute to this effort by bridging important knowledge gaps related to these essential habitats and by promoting the conservation of both current and future generations. 

The rate of destruction of Posidonia meadows is alarming. According to official data, at least 34% of the Posidonia meadows in the Mediterranean have already disappeared. This not only places the health and productivity of our seas at risk, but also the survival and economic stability of millions of people around the Mediterranean, who depend on fisheries, tourism and marine resources for their livelihoods. 

Archipelagos’ conservation efforts are carried out in close cooperation with local communities, where the exchange of knowledge and gathering of Local Ecological Information from the local fishing communities is an invaluable aspect of this work.

Read more

Partners

By combining multidisciplinary research in cooperation with the local communities, Archipelagos aims to protect and halt the ongoing destruction of the forests of our seas.

Research & Conservation

Posidonia oceanica seagrass replanting

Seagrass meadows are increasingly being destroyed due to anthropogenic activities such as uncontrolled anchoring of recreational boats, illegal fishing using towed fishing gear (trawlers, seiners) and intensive aquaculture practices. These fragile habitats are also at risk due to the effects of climate change. 

 

As an active solution directed towards positive change, the Archipelagos Institute has developed a project dedicated to the regeneration of the degraded meadows. The aim of this project is to restore patchy Posidonia oceanica meadows in the Mediterranean by replanting naturally detached seagrass shoots in areas where coverage has declined. 

 

It is as urgent as ever to start implementing practical solutions to help reverse the loss of the habitats. With this aim in mind seagrass planting has been carried out by Archipelagos since 2018. In collaboration with scientists from the University of Essex, UK, after years of experimental replanting, Archipelagos has developed innovative underwater replanting methodologies using both seagrass fragments, as well as seeds. This is based on low-cost and high-yield practices, through which extensive planting can be implemented using natural and biodegradable materials. 

 

Archipelagos aims to spread this methodology developed to encourage planting of Posidonia meadows in other parts of the Aegean and Mediterranean, thus making a significant contribution to reversing the destruction of these underwater forests.

 

Blue carbon studies on Posidonia oceanica

Seagrass meadows are one of the major coastal ecosystems contributing to ‘Blue Carbon’ storage, alongside mangroves and tidal marshes. According to scientific literature, seagrass meadows and other equivalent coastal habitats capture 35 times more carbon than rainforests. Every square meter of a healthy seagrass meadow produces 20 lt of oxygen daily for the seas and the atmosphere. But what are the specific figures for Posidonia seagrass in the Aegean Sea? Understanding the capacity of seagrass to store carbon is critical to future research as a possible solution to mitigate global climate change. 

 

Archipelagos Institute in collaboration with expert scientists from the Biology Departments of the University of Essex and University of Portsmouth, UK carry out joint research aiming to quantify the capacity by which Posidonia seagrass meadows in the Aegean can sequester (i.e. capture) carbon. It examines how the seagrass meadows of different depths, densities, and other factors play a role in the sequestration of blue carbon. With the usage of specialized loggers, research so far has demonstrated that not all seagrass habitats are equal. If seagrass meadows are to play a role in mitigating CO2 emissions, variability in primary productivity within seagrass meadows needs to be accounted for to produce comprehensive autochthonous carbon sequestration estimates. By assessing the productivity of Posidonia meadows in the Aegean, we can estimate the extent to which these seagrass beds contribute to this valuable ecosystem service. Further, we can estimate the contribution to global warming in case carbon storage loses efficiency.

   

Seagrass Habitat Mapping

A key prerequisite for effectively managing and conserving the seagrass meadows is creating accurate maps which are essential for legislation enforcement. Given the poor quality of the official seagrass maps provided by the national authorities, it has become a priority for Archipelagos to generate detailed maps depicting the exact location of these protected habitats in as many marine regions as possible. 

 

In deeper waters, mapping is carried out via Archipelagos’ research vessel, the Aegean Explorer, using the multibeam sonar, a biomass scanner and several ROV systems. The multibeam provides information about the seafloor morphology, while the biomass scanner reveals the presence of benthic habitats and fish stocks. These advanced technologies offer valuable insight into the presence of seagrass habitats, resulting in high-resolution distribution maps.

 

For shallower waters, Archipelagos has developed a novel methodology collecting data with the use of kayaks that are equipped with sonar. In this way we map the presence of seagrass along predefined transects, while in combination with data collected from drones and satellite, the data collected by kayaks is used to create detailed habitat maps that depict the distribution of Posidonia meadows using Geographic Information Systems.

     

Seagrass Conservation

According to official data over 34% of the seagrass meadows in the Mediterranean have already been destroyed and even this is probably an underestimation of the true extent of the ongoing destruction. Due to their particularly slow growth rate (≅ 6cm / year) in combination with human impacts and the effects of climate change, when a Posidonia meadow is destroyed, it will take centuries to grow again. Therefore the efficient protection of those seagrass meadows that are still surviving is of utmost importance. 

 

Through targeted research projects, Archipelagos works to quantify the extent of the key factors of threat which include: uncontrolled anchorage, destructive fishing practices as well as intensive aquaculture. This research is essential in order to promote the enforcement of the existing national, EU and international legislation that is in place for the protection of seagrass meadows but is currently not being enforced. 

 

In Archipelagos we also work to develop tangible solutions and promote their protection, such as the design and piloting of sustainable mooring systems, as a solution to address the extensive damage caused by the uncontrolled anchorage of recreational boats, which every summer season results in the destruction of hundreds of square meters of seagrass meadows every day.

 

 

Local Ecological Knowledge & Citizen Science

The Local Ecological Knowledge (LEK) of fishing communities in relation to environmental and ecological processes of their area is an invaluable source of information and data for Archipelagos’ researchers. This exchange of knowledge is made possible based on the relationship of mutual trust and cooperation with the local communities that Archipelagos has been developing for over two decades. 

 

For decades, Local Ecological Knowledge was ignored by the scientific community. Only recently the applicability of LEK data for mapping marine benthic habitats has become increasingly popular among scientists and environmental managers around the world. Unfortunately, there is limited information about which factors affect the quality of LEK as protocols for recording empirical data are yet to receive widespread use. 

 

Archipelagos research uses artisanal fishers’ LEK to map the distribution of Posidonia seagrass meadows in select Greek islands, while also developing research protocols that determine the quality of the LEK data through a comparison with remote sensing-based and other seagrass distribution data collected during the research surveys. This research also aims to provide a better understanding of which factors improve the quality of artisanal fishers’ LEK. Our research has shown that fishers’ LEK habitat maps can present a very high accuracy exceeding 90%, while the level of fishing experience is a direct indicator of the quality of empirical data. 

 

Archipelagos uses LEK to gather data and information for many species, habitats and anthropogenic activities. By joining forces we can help to bridge gaps between local stakeholders and scientists, by building community trust through nurturing an environment of collaboration towards the sustainable use of the ecosystem.

Assessment of Seagrass health

Posidonia seagrass meadows act as ecosystem architects, creating a habitat of fundamental importance which also acts as a shelter, nursery and feeding ground for over 1,300 species. Understanding the status of Posidonia meadows helps the Archipelagos Institute establish conservation strategies, inform the national stakeholders of the environmental status and prevent the degradation of this crucial ecosystem. 

 

Ιn various regions of the eastern Aegean Sea, Archipelagos researchers are undertaking studies on Posidonia meadow health and collect data following the Seagrass Watch protocol, as well as by assessing epiphyte cover and its relation with native and non-native seagrass species. We assess the health status of seagrass meadows by looking at various parameters: meadow patchiness, percentage cover of the seafloor, number of shoots, blade length, epiphyte cover of each leaf. Other environmental parameters such as the fish and invertebrate biodiversity around the meadow, the presence of non-native seagrass species and the levels of the various types of anthropogenic stressors are also important parts of our research.

Distribution of eDNA of fauna associated with Posidonia oceanica

Environmental DNA (eDNA) is becoming a popular tool for assessing total biodiversity as well as monitoring certain species in aquatic ecosystems. It uses traces of DNA left behind by species such as skin cells, mucus or other excretions to confirm their presence in certain locations, thus saving surveying effort and preventing misidentifications of similar-looking species. As hundreds of species may live sheltered within P. oceanica canopies, frequently visual census transects are not adequate to monitor their presence, therefore, eDNA could be the future of monitoring such cryptic or hidden species. 

 

Archipelagos Institute, in collaboration with the University of the West of England (UWE), has been working on developing this tool, initially focusing on macroinvertebrate species. However, with eDNA being such a new method, there is still very little known about how environmental factors influence the dispersal of eDNA, therefore, a large section of the work carried out by Archipelagos and UWE has been working on improving our understanding of this interaction, using as a case study species that live fixed to the seafloor.

 

Assessing the Role of Seagrass as a Microplastic Sink

The accumulation and biomagnification of plastic debris and microplastic pollutants is a dire global problem affecting nearly every marine ecosystem. The characteristic of seagrass meadows to attenuate the flow of water and waves, causes sedimentation of floating particles at higher rates compared to unvegetated areas as well as an increase in microplastic deposition within these canopies. Because of this, seagrass meadows have recently been recognized to have the potential to act as an important sink for microplastic pollution. 

 

Archipelagos Institute, Plymouth Marine Laboratory and the University of East Anglia are working together to investigate this theory by collecting seagrass blades and sediments from within the Posidonia seagrass meadows and extracting the microplastics to assess if there is an increase when compared to bare sand and other nearby marine habitats. Should our theory prove that more microplastics are found within the seagrass beds, it will highlight an important and, until now, overlooked microplastic sink, which could be causing serious impacts on the species which live within seagrass meadows.

Latest News

Scientific Publications

Videos

Facebook

Comments Box SVG iconsUsed for the like, share, comment, and reaction icons
Cover for Archipelagos - Institute of Marine Conservation
79
Archipelagos - Institute of Marine Conservation

Archipelagos - Institute of Marine Conservation

Archipelagos is a Greek non-profit NGO dedicated to defending the biodiversity of our seas

... See MoreSee Less

12 hours ago

Al Jazeera's International "Dolphin Sanctuary" - "Women Make Science"

Έπειτα από την προχθεσινή επαναπροβολή από το Al Jazeera International του παλαιότερου αφιερώματος τους στην πολυετή δράση του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος και στο Καταφύγιο Θαλάσσιας Ζωής Αιγαίου, μοιραζόμαστε το ντοκιμαντέρ ξανά μαζί σας - μέρος της σειράς "Women Make Science".

Το Al Jazeera PR Al Jazeera International με διεθνές κοινό πολλών εκατομμυρίων τηλεθεατών, μας υπενθυμίζει για άλλη μία φορά το παγκόσμιο ενδιαφέρον για το υπό δημιουργία Καταφύγιο Θαλάσσιας Ζωής Αιγαίου.

Παρόλα τα 6,5 χρόνια κωλυσιεργίας και στοχευμένης γραφειοκρατικής παρεμπόδισης αυτού του αναγκαίου έργου που υλοποιείται στο κέντρο του Αιγαίου, χωρίς δημόσιους πόρους, η διεθνής προσπάθεια συνεχίζεται για την εκκίνηση της λειτουργίας αυτού του πρωτοπόρου και μοναδικού στη Μεσόγειο Κέντρου Περίθαλψης για Θαλάσσια Είδη, το οποίο στο μέλλον σχεδιάζεται να αποτελέσει και ένα πρότυπο Καταφύγιο για δελφίνια που προέρχονται από την αιχμαλωσία.

Διαβάστε περισσότερα για το Καταφύγιο Θαλάσσιας Ζωής Αιγαίου: archipelago.gr/fields-of-action/aegean-marine-life-sanctuary-amls/

Μπορείτε και εσείς να στηρίξετε τη δημιουργία του Καταφυγίου Θαλάσσιας Ζωής Αιγαίου είτε με δωρεά στο archipelago.gr/donation/ ή με υλικά, προσωπική εργασία κλπ

--------------------

Al Jazeera's International "Dolphin Sanctuary" - "Women Make Science". Following the recent rebroadcast by Al Jazeera we share the documentary with you again. It is a story of the decades of work carried out by the Archipelagos Institute of Marine Conservation, with a focus on the Aegean Marine Life Sanctuary.

Al Jazeera International, with an audience of millions of viewers worldwide, reminds us once again of the global interest in the Aegean Marine Life Sanctuary that is currently under construction on the Aegean island of Lipsi.

Read more about the Aegean Marine Life Sanctuary here: archipelago.gr/fields-of-action/aegean-marine-life-sanctuary-amls/

Your support will help us create change and together we can build a safe haven for marine life in need!
DONATE at archipelago.gr/donation/ or you can help in kind with materials and/or personal work

#Archipelagos #wearearchipelagos #savetheaegean #greece #researchforconservation #aegeansanctuary
... See MoreSee Less

12 hours ago
Εν πλω με τον “Τρίτωνα” στα Δωδεκάνησα και με τον “Ναυτίλο” στο κεντρικό Αιγαίο ανάμεσα στην Ικαρία και τη Μύκονο, αξιοποιήσαμε στο μέγιστο τις καλές καιρικές συνθήκες των προηγούμενων ημερών. Τώρα αναζητούμε ασφαλή λιμάνια πριν ξεκινήσουν και πάλι οι θυελλώδεις βοριάδες.  

Το Αιγαίο που έπειτα από δεκαετίες δονείται με αλλεπάλληλη σεισμική δραστηριότητα, μας θυμίζει για άλλη μια φορά πόσο μικροί και αδύναμοι είμαστε μέσα σε ένα μεγάλο πλανήτη και πόσο περιττή είναι τελικά η ανθρώπινη αλαζονεία και η ψευδής πεποίθηση ότι είμαστε το σημαντικότερο είδος στη Γη.

Εν πλω με τον “Τρίτωνα” στα Δωδεκάνησα και με τον “Ναυτίλο” στο κεντρικό Αιγαίο ανάμεσα στην Ικαρία και τη Μύκονο, αξιοποιήσαμε στο μέγιστο τις καλές καιρικές συνθήκες των προηγούμενων ημερών. Τώρα αναζητούμε ασφαλή λιμάνια πριν ξεκινήσουν και πάλι οι θυελλώδεις βοριάδες.

Το Αιγαίο που έπειτα από δεκαετίες δονείται με αλλεπάλληλη σεισμική δραστηριότητα, μας θυμίζει για άλλη μια φορά πόσο μικροί και αδύναμοι είμαστε μέσα σε ένα μεγάλο πλανήτη και πόσο περιττή είναι τελικά η ανθρώπινη αλαζονεία και η ψευδής πεποίθηση ότι είμαστε το σημαντικότερο είδος στη Γη.Εν πλω με τον “Τρίτωνα” στα Δωδεκάνησα και με τον “Ναυτίλο” στο κεντρικό Αιγαίο ανάμεσα στην Ικαρία και τη Μύκονο, αξιοποιήσαμε στο μέγιστο τις καλές καιρικές συνθήκες των προηγούμενων ημερών. Τώρα αναζητούμε ασφαλή λιμάνια πριν ξεκινήσουν και πάλι οι θυελλώδεις βοριάδες.
Το Αιγαίο που έπειτα από δεκαετίες δονείται με αλλεπάλληλη σεισμική δραστηριότητα, μας θυμίζει για άλλη μια φορά πόσο μικροί και αδύναμοι είμαστε μέσα σε ένα μεγάλο πλανήτη και πόσο περιττή είναι τελικά η ανθρώπινη αλαζονεία και η ψευδής πεποίθηση ότι είμαστε το σημαντικότερο είδος στη Γη.
... See MoreSee Less

6 days ago

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησής μας, μοιραζόμαστε μαζί σας ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για το υπό δημιουργία Καταφύγιο Θαλάσσιας Ζωής Αιγαίου.
Βραβεύτηκε ως “Best Heroic Act of Environmental Stewardship” στο World Whale Film Festival στο Maui της Χαβάης. Προβλήθηκε και στο 14ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών στο Los Angeles. Παραγωγή της Clawed Hat Films, με έδρα τη Νότιο Αφρική.

Σημείωση: τα γυρίσματα έγιναν το 2019 κατά την έναρξη των κατασκευαστικών εργασιών στο κτήριο που θα στεγάσει το Καταφύγιο

Διαβάστε περισσότερα για το Καταφύγιο Θαλάσσιας Ζωής Αιγαίου παρακάτω archipelago.gr/fields-of-action/aegean-marine-life-sanctuary-amls/
... See MoreSee Less

1 week ago

3 CommentsComment on Facebook

κι ακόμα δεν εγκαινιαστεί αυτό το τόσο χρήσιμο κεντρο

🐬💙

Ερωτήματα για τη μεταφορά 5 δελφινιών επί 10.000 χλμ από την Αττική προς τη Φλόριντα…

Η προγραμματιζόμενη μεταφορά πέντε δελφινιών από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο προς το Clearwater Marine Aquarium στη Φλόριντα των ΗΠΑ, είναι ενδεικτική για το τί τελικά αντιλαμβανόμαστε, ή δεν αντιλαμβανόμαστε, αναφορικά με την εμπορική εκμετάλλευση και κακοποίηση των ζώων. Εάν η μεταφορά υλοποιηθεί, τα 5 δελφίνια θα υποβληθούν σε μία δύσκολη και επώδυνη μεταφορά 10.000 χιλιομέτρων, για να εγκλωβιστούν ξανά για το υπόλοιπο της ζωής τους σε τσιμεντένιες δεξαμενές σε μία αστική περιοχή.

Ενδεικτική βέβαια είναι και η δήλωση του ιδιοκτήτη του Αττικού Πάρκου που τονίζει ότι τα δελφίνια δεν αγοράζονται από το συγκεκριμένο ενυδρείο καθώς όπως αναφέρει “στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζωολογικών Πάρκων και Ενυδρείων δεν γίνονται αγοραπωλησίες ζώων”. Αυτό βέβαια προσβάλλει τη νοημοσύνη μας, δεδομένου ότι η ένωση την οποία επικαλείται έχει ως μοναδικό σκοπό την ανταλλαγή ζώων για εμπορική εκμετάλλευση. Tα συγκεκριμένα 5 δελφίνια σχεδιάζουν να τα μεταφέρουν σε ένα από τα πλέον εμπορικά δελφινάρια των ΗΠΑ, και από θέαμα με φθηνό εισιτήριο θα “αναβαθμιστούν” σε αντικείμενο ακριβών παραστάσεων, όπου πέρα από εισιτήριο εισόδου, προσφέρονται άλλες δραστηριότητες για VIP επισκέπτες με πανάκριβα εισιτήρια και με το ανάλογο αντίτιμο κολύμβηση με τα δελφίνια, ή ακριβές φωτογραφήσεις των επισκεπτών που ποζάρουν με αυτά κ.α. 
Μάλιστα υπάρχει πρόσφατη δήλωση από το εν λόγω δελφινάριο στη Φλόριντα ότι έχουν άμεση ανάγκη για δελφίνια, μεταξύ άλλων ειδών, για τις νέες εγκαταστάσεις τους που έχουν κατασκευάσει από τσιμέντο και γυαλί, τις οποίες επισκέπτονται σχεδόν 1 εκατομμύριο άνθρωποι κάθε χρόνο. 

Άξιο αναφοράς είναι επίσης ότι σύμφωνα με δημοσιεύματα στον αμερικανικό τύπο, πριν λίγα χρόνια 5 θάνατοι δελφινιών καταγράφηκαν σε αυτό το δελφινάριο σε διάστημα 19 μηνών.

------------

Ζούμε σε μία εποχή που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχουμε αντιληφθεί αρκετά από τα λάθη που κάναμε τα προηγούμενα χρόνια σε σχέση με την κακοποίηση των ζώων, ενώ τουλάχιστον η εκμετάλλευση των άγριων ζώων για τη διασκέδασή μας θα έπρεπε να αποτελεί παρελθόν.

Όμως στην Αττική, πάνω από 4 εκατομμύρια άνθρωποι (σύμφωνα με δήλωση του Αττικού Πάρκου) έχουν επισκεφθεί το δελφινάριο με το αντίστοιχο αντίτιμο - κυρίως παιδιά έπειτα από επιλογή των ενήλικων συνοδών τους. Εκεί μπορούν να δουν αυτά τα ιδιαίτερα ευφυή θηλαστικά, (όπως και τόσα άλλα άγρια ζώα που θα έπρεπε να ζουν σε τροπικές ή πολικές περιοχές του πλανήτη, ή να είναι μεταναστευτικά), αλλά έχουν εγκλωβιστεί στην αιχμαλωσία από τη μέρα που γεννήθηκαν και κάποιοι επιμένουν να θεωρούν κανονικότητα ότι ανήκουν στην αιχμαλωσία. Είναι δηλαδή σαν να λέμε ότι ένας άνθρωπος που γεννήθηκε π.χ. στη φυλακή ή σε ένα άλλο περιορισμένο χώρο έχει λιγότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Σαθρές δικαιολογίες, επικίνδυνες για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, αλλά και για τη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της συνύπαρξης μας με τα υπόλοιπα είδη.

Το ειρωνικό βέβαια είναι ότι δίπλα στην τσιμεντένια δεξαμενή όπου επί χρόνια βρίσκονται εγκλωβισμένα τα δελφίνια στην Αττική, στο ίδιο χλωριωμένο νερό στο οποίο αφοδεύουν, έχουν αναρτήσει ταμπέλες που περιγράφουν λεπτομερώς τη βιολογία των δελφινιών. Δηλαδή περιγράφουν ότι τα ρινοδέλφινα μπορούν (και θα έπρεπε) να διανύουν κάθε μέρα 40-100 μίλια και καταδύονται σε βάθος που ξεπερνά τα 200 μέτρα, ενώ αναφέρουν και τα διάφορα είδη ψαριών και θαλάσσιων ασπόνδυλων με τα οποία θα έπρεπε να τρέφονται. Όμως στην αιχμαλωσία τρέφονται με αποψυγμένα νεκρά ψάρια, το βάθος της πισίνας είναι συνήθως 3,5 μέτρα, ενώ στο μεγαλύτερο δελφινάριο της Ευρώπης η μέγιστη απόσταση που μπορεί να κολυμπήσει ένα αιχμάλωτο ρινοδέλφινο σε ευθεία, δεν ξεπερνά τα 0,03 μίλια (δηλ. 48 μέτρα) και στο δελφινάριο του Αττικού Πάρκου η μέγιστη απόσταση είναι περίπου 40 μέτρα. Εγκλωβισμένα στο εφιαλτικό περιβάλλον μιας τσιμεντένιας δεξαμενής, τα δελφίνια περιγράφονται από το Αττικό Πάρκο ως “πρεσβευτές της ανάγκης προστασίας του είδους” ενώ προσφέρεται η δυνατότητα στους επισκέπτες όπως αναφέρουν “να ενημερωθούν για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα δελφίνια στη φύση”!!!

---------------

Η προτεινόμενη μεταφορά των δελφινιών στην άλλη άκρη του πλανήτη θεωρείται απαράδεκτη από την άποψη της ευζωίας των ζώων. Μάλιστα θα ήταν περιττή εάν οι ελληνικές αρχές και μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων δεν είχαν επιδοθεί σε 6,5 χρόνια στοχευμένης γραφειοκρατικής παρεμπόδισης και κωλυσιεργίας του υπό-δημιουργία Κέντρου Περίθαλψης Θαλάσσιων Ειδών που είναι σχεδόν έτοιμο για λειτουργία στο νησί των Λειψών. Έπειτα από 9 χρόνια εργασιών βρίσκεται ακόμα σε πολυετή αναμονή της έκδοσης των σχετικών αδειών λειτουργίας. Σε επόμενη φάση έχει σχεδιαστεί και προετοιμαστεί να λειτουργήσει και ως ένα πρότυπο Καταφύγιο για δελφίνια που προέρχονται από την αιχμαλωσία.

Ενδεικτικό είναι ότι έπειτα από 5 διαδοχικά αιτήματα από το 2018 για έκδοση αδειών και συνεχείς πιέσεις για να τηρηθούν τα νόμιμα χρονοδιαγράμματα και οι πολιτικές διαβεβαιώσεις ότι αυτό θα ισχύσει, η πρώτη γραπτή απάντηση από την επιτροπή που έχει ορίσει το ΥΠΕΝ απεστάλη 6 χρόνια μετά από την πρώτη υποβολή του αιτήματος.

Στη σύντομη σχετική απάντηση της γνωμοδοτικής επιτροπής για το θέμα αυτό, αντί να εστιαστεί στις τεχνικές λεπτομέρειες για την ολοκλήρωση της διαδικασίας, κάνοντας σχετικές υποδειξεις, μη τηρώντας ούτε καν τα προσχήματα, σχολιάζει και αντιτίθεται σε σχετικά δημοσιεύματα από τα ΜΜΕ αναφορικά με το καταφύγιο για θαλάσσια είδη στο Αιγαίο.

Άξιο αναφοράς είναι βέβαια και ότι η ίδια επιτροπή είχε γνωμοδοτήσει και αδειοδότησει με συνοπτικές διαδικασίες (εντός λίγων εβδομάδων) τη λειτουργία του αποκαλούμενου Κέντρου Περίθαλψης μεσογειακής φώκιας εντός του Αττικού Πάρκου, το οποίο στεγάζεται σε 2 οικίσκους container με ανεπαρκέστατες υποδομές, αλλά και επικίνδυνες συνθήκες λόγω της γειτνίασης ενός από τα πλέον απειλούμενα είδη παγκοσμιως με 2000 εγκλωβισμένα ζώα από 290 είδη που προέρχονται από διάφορα μέρη του πλανήτη. Εύλογα εγείρονται πολλά ερωτήματα δεδομένου ότι η πρόεδρος και μέλος της επιτροπής που έχει ορίσει το ΥΠΕΝ για την αξιολόγηση των νέων Κέντρων Περίθαλψης Άγριας Ζωής, είναι επί χρόνια συνεργάτης του Αττικού Πάρκου, αλλά και υπεύθυνη κτηνίατρος του αμφιλεγόμενου Κέντρου Περίθαλψης που λειτουργεί εντός του δελφιναρίου, το οποίο αδειοδότησε η επιτροπή στην οποία η ίδια είναι μέλος και πρόεδρος.

Δύο μέτρα λοιπόν και δύο σταθμά και κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει σε όλους μας ποια είναι η σκοπιμότητα και ποιους εκπροσωπεί πραγματικά η συγκεκριμένη επιτροπή.

Στο ίδιο πλαίσιο βέβαια είναι και η δήλωση του ιδιοκτήτη του Αττικού Πάρκου που αναφέρει ότι: “στους Λειψούς δεν υπάρχει κάποιο αδειοδοτημένο καταφύγιο θαλάσσιων θηλαστικών, ούτε σχετικές εγκαταστάσεις και εξειδικευμένο προσωπικό αλλά μόνο διακηρυγμένη πρόθεση, να δημιουργηθεί ένα. Ακόμη και αν υπήρχε όμως η επιλογή των Λειψών δεν θα ήταν κατάλληλη λόγω της θερμοκρασίας των υδάτων της περιοχής”

Απαντώντας στο παραπάνω:
- προφανώς η θερμοκρασία είναι κατάλληλη για τα συγκεκριμένα ρινοδέλφινα, όπως διαβεβαιώνεται από ειδικούς επιστήμονες και την επί 10 χρόνια παρακολούθηση των φυσικοχημικών χαρακτηριστικών της περιοχής,
- οι εγκαταστάσεις έχουν ολοκληρωθεί σε μεγάλο βαθμό και ότι δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα είναι λόγω της αναμονής των λεπτομερειων των απαιτήσεων της αδειοδότησης οι οποίες δεν έχουν γίνει ποτέ γνωστές από την επιτροπή που αναφέρεται παραπάνω.
- η επιστημονική στήριξη του εγχειρήματος καθώς και τα πρωτόκολλα λειτουργίας του βασίζονται σε μία διεθνή επιστημονική επιτροπή που έχει συσταθεί για το σκοπό αυτό και απαρτίζεται από 4 διεθνείς φορείς και 6 από τους πλέον αναγνωρισμένους κτηνίατρους/ επιστήμονες με πολυετή εμπειρία και εξειδίκευση στην περίθαλψη και ευζωία των θαλάσσιων ειδών.

Τις εγκαταστάσεις της “απλής διακηρυγμένης πρόθεσης χωρίς εγκαταστάσεις” όπως περιγράφει ο ιδιοκτήτης του Αττικού Πάρκου, έχουν ήδη επισκεφθεί πολυάριθμοί επιφανείς διεθνείς επισκέπτες, Έλληνες και ευρωπαίοι πολιτικοί, μέλη του ευρωκοινοβουλίου, η πρώην βασίλισσα της Ισπανίας, πρέσβεις ξένων χωρών, διεθνή ΜΜΕ, κλπ, στηρίζοντας αυτό το σημαντικό ελληνικό περιβαλλοντικό εγχείρημα, που στοχεύει να αποτελέσει μία πρότυπη λύση πανευρωπαϊκά για την αποτελεσματική περίθαλψη των θαλάσσιων ειδών σε ένα φυσικό περιβάλλον, καθώς και για τα δελφίνια που πρόκειται να μεταφερθούν από την αιχμαλωσία.

Όμως πώς είναι δυνατόν να εξηγήσουμε στους παραπάνω ότι στην Ελλάδα των διαδικασιών fast track και σε ένα δημόσιο κτίριο και έκταση που έχουν παραχωρηθεί από άλλη υπηρεσία του ΥΠΕΝ ακριβώς για αυτό το σκοπό, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την επί 6,5 χρόνια στοχευμένη γραφειοκρατική παρεμπόδιση ενός τόσο αναγκαίου και πρότυπου περιβαλλοντικού έργου που υλοποιείται στο κέντρο του Αιγαίου, χωρίς κρατικούς ή ευρωπαϊκούς πόρους.

-------------

Σε μία εποχή που πολλά έχουν αλλάξει αναφορικά με την προστασία των ζώων, τη σχετική νομοθεσία, τη στάση της πολιτείας και των πολιτών, αλλά και την κατανόηση των άγριων ζώων, είναι επιτέλους καιρός, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση να δοθεί ένα οριστικό τέλος στην αιχμαλωσία και την ξεκάθαρα βάναυση εκμετάλλευση των δελφινιών και των άλλων ζώων για χάριν της «διασκέδασης» κάποιων και φυσικά του κέρδους. Το βέβαιο είναι ότι όλοι μας μοιραζόμαστε το μερίδιο της ευθύνης για το ότι ανεχθήκαμε ή θεωρήσαμε κανονικότητα τόσα χρόνια “τη σύγχρονη μετεξέλιξη των τσίρκων με ζώα”, που μάλιστα επί των ημερών μας βαφτίστηκαν προκλητικά ως “θεματικά πάρκα με εκπαιδευτική δραστηριότητα!” Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χώρα όπου το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα, όσο και αν ακούγεται απίστευτο, δεν έχει στο πρόγραμμά του ούτε μία ώρα για τη διδασκαλία σχετικά με τη βιοποικιλότητα που μας περιβάλλει, τη βιολογία των ειδών και τον τρόπο συνύπαρξης μας με αυτά, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για την επιβίωση μας. Η λύση για τα αιχμάλωτα δελφίνια στις μέρες μας είναι να δημιουργηθούν καταφύγια ανά τον κόσμο για να τα φιλοξενήσουν σε περιβάλλον όσο το δυνατόν πιο κοντινό στο φυσικό τους, και όχι να ανταλλάσσονται μεταξύ δελφιναρίων και να αποτελούν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης.Image attachmentImage attachment+2Image attachment

Ερωτήματα για τη μεταφορά 5 δελφινιών επί 10.000 χλμ από την Αττική προς τη Φλόριντα…

Η προγραμματιζόμενη μεταφορά πέντε δελφινιών από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο προς το Clearwater Marine Aquarium στη Φλόριντα των ΗΠΑ, είναι ενδεικτική για το τί τελικά αντιλαμβανόμαστε, ή δεν αντιλαμβανόμαστε, αναφορικά με την εμπορική εκμετάλλευση και κακοποίηση των ζώων. Εάν η μεταφορά υλοποιηθεί, τα 5 δελφίνια θα υποβληθούν σε μία δύσκολη και επώδυνη μεταφορά 10.000 χιλιομέτρων, για να εγκλωβιστούν ξανά για το υπόλοιπο της ζωής τους σε τσιμεντένιες δεξαμενές σε μία αστική περιοχή.

Ενδεικτική βέβαια είναι και η δήλωση του ιδιοκτήτη του Αττικού Πάρκου που τονίζει ότι τα δελφίνια δεν αγοράζονται από το συγκεκριμένο ενυδρείο καθώς όπως αναφέρει “στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζωολογικών Πάρκων και Ενυδρείων δεν γίνονται αγοραπωλησίες ζώων”. Αυτό βέβαια προσβάλλει τη νοημοσύνη μας, δεδομένου ότι η ένωση την οποία επικαλείται έχει ως μοναδικό σκοπό την ανταλλαγή ζώων για εμπορική εκμετάλλευση. Tα συγκεκριμένα 5 δελφίνια σχεδιάζουν να τα μεταφέρουν σε ένα από τα πλέον εμπορικά δελφινάρια των ΗΠΑ, και από θέαμα με φθηνό εισιτήριο θα “αναβαθμιστούν” σε αντικείμενο ακριβών παραστάσεων, όπου πέρα από εισιτήριο εισόδου, προσφέρονται άλλες δραστηριότητες για VIP επισκέπτες με πανάκριβα εισιτήρια και με το ανάλογο αντίτιμο κολύμβηση με τα δελφίνια, ή ακριβές φωτογραφήσεις των επισκεπτών που ποζάρουν με αυτά κ.α.
Μάλιστα υπάρχει πρόσφατη δήλωση από το εν λόγω δελφινάριο στη Φλόριντα ότι έχουν άμεση ανάγκη για δελφίνια, μεταξύ άλλων ειδών, για τις νέες εγκαταστάσεις τους που έχουν κατασκευάσει από τσιμέντο και γυαλί, τις οποίες επισκέπτονται σχεδόν 1 εκατομμύριο άνθρωποι κάθε χρόνο.

Άξιο αναφοράς είναι επίσης ότι σύμφωνα με δημοσιεύματα στον αμερικανικό τύπο, πριν λίγα χρόνια 5 θάνατοι δελφινιών καταγράφηκαν σε αυτό το δελφινάριο σε διάστημα 19 μηνών.

------------

Ζούμε σε μία εποχή που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχουμε αντιληφθεί αρκετά από τα λάθη που κάναμε τα προηγούμενα χρόνια σε σχέση με την κακοποίηση των ζώων, ενώ τουλάχιστον η εκμετάλλευση των άγριων ζώων για τη διασκέδασή μας θα έπρεπε να αποτελεί παρελθόν.

Όμως στην Αττική, πάνω από 4 εκατομμύρια άνθρωποι (σύμφωνα με δήλωση του Αττικού Πάρκου) έχουν επισκεφθεί το δελφινάριο με το αντίστοιχο αντίτιμο - κυρίως παιδιά έπειτα από επιλογή των ενήλικων συνοδών τους. Εκεί μπορούν να δουν αυτά τα ιδιαίτερα ευφυή θηλαστικά, (όπως και τόσα άλλα άγρια ζώα που θα έπρεπε να ζουν σε τροπικές ή πολικές περιοχές του πλανήτη, ή να είναι μεταναστευτικά), αλλά έχουν εγκλωβιστεί στην αιχμαλωσία από τη μέρα που γεννήθηκαν και κάποιοι επιμένουν να θεωρούν κανονικότητα ότι ανήκουν στην αιχμαλωσία. Είναι δηλαδή σαν να λέμε ότι ένας άνθρωπος που γεννήθηκε π.χ. στη φυλακή ή σε ένα άλλο περιορισμένο χώρο έχει λιγότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Σαθρές δικαιολογίες, επικίνδυνες για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, αλλά και για τη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της συνύπαρξης μας με τα υπόλοιπα είδη.

Το ειρωνικό βέβαια είναι ότι δίπλα στην τσιμεντένια δεξαμενή όπου επί χρόνια βρίσκονται εγκλωβισμένα τα δελφίνια στην Αττική, στο ίδιο χλωριωμένο νερό στο οποίο αφοδεύουν, έχουν αναρτήσει ταμπέλες που περιγράφουν λεπτομερώς τη βιολογία των δελφινιών. Δηλαδή περιγράφουν ότι τα ρινοδέλφινα μπορούν (και θα έπρεπε) να διανύουν κάθε μέρα 40-100 μίλια και καταδύονται σε βάθος που ξεπερνά τα 200 μέτρα, ενώ αναφέρουν και τα διάφορα είδη ψαριών και θαλάσσιων ασπόνδυλων με τα οποία θα έπρεπε να τρέφονται. Όμως στην αιχμαλωσία τρέφονται με αποψυγμένα νεκρά ψάρια, το βάθος της πισίνας είναι συνήθως 3,5 μέτρα, ενώ στο μεγαλύτερο δελφινάριο της Ευρώπης η μέγιστη απόσταση που μπορεί να κολυμπήσει ένα αιχμάλωτο ρινοδέλφινο σε ευθεία, δεν ξεπερνά τα 0,03 μίλια (δηλ. 48 μέτρα) και στο δελφινάριο του Αττικού Πάρκου η μέγιστη απόσταση είναι περίπου 40 μέτρα. Εγκλωβισμένα στο εφιαλτικό περιβάλλον μιας τσιμεντένιας δεξαμενής, τα δελφίνια περιγράφονται από το Αττικό Πάρκο ως “πρεσβευτές της ανάγκης προστασίας του είδους” ενώ προσφέρεται η δυνατότητα στους επισκέπτες όπως αναφέρουν “να ενημερωθούν για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα δελφίνια στη φύση”!!!

---------------

Η προτεινόμενη μεταφορά των δελφινιών στην άλλη άκρη του πλανήτη θεωρείται απαράδεκτη από την άποψη της ευζωίας των ζώων. Μάλιστα θα ήταν περιττή εάν οι ελληνικές αρχές και μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων δεν είχαν επιδοθεί σε 6,5 χρόνια στοχευμένης γραφειοκρατικής παρεμπόδισης και κωλυσιεργίας του υπό-δημιουργία Κέντρου Περίθαλψης Θαλάσσιων Ειδών που είναι σχεδόν έτοιμο για λειτουργία στο νησί των Λειψών. Έπειτα από 9 χρόνια εργασιών βρίσκεται ακόμα σε πολυετή αναμονή της έκδοσης των σχετικών αδειών λειτουργίας. Σε επόμενη φάση έχει σχεδιαστεί και προετοιμαστεί να λειτουργήσει και ως ένα πρότυπο Καταφύγιο για δελφίνια που προέρχονται από την αιχμαλωσία.

Ενδεικτικό είναι ότι έπειτα από 5 διαδοχικά αιτήματα από το 2018 για έκδοση αδειών και συνεχείς πιέσεις για να τηρηθούν τα νόμιμα χρονοδιαγράμματα και οι πολιτικές διαβεβαιώσεις ότι αυτό θα ισχύσει, η πρώτη γραπτή απάντηση από την επιτροπή που έχει ορίσει το ΥΠΕΝ απεστάλη 6 χρόνια μετά από την πρώτη υποβολή του αιτήματος.

Στη σύντομη σχετική απάντηση της γνωμοδοτικής επιτροπής για το θέμα αυτό, αντί να εστιαστεί στις τεχνικές λεπτομέρειες για την ολοκλήρωση της διαδικασίας, κάνοντας σχετικές υποδειξεις, μη τηρώντας ούτε καν τα προσχήματα, σχολιάζει και αντιτίθεται σε σχετικά δημοσιεύματα από τα ΜΜΕ αναφορικά με το καταφύγιο για θαλάσσια είδη στο Αιγαίο.

Άξιο αναφοράς είναι βέβαια και ότι η ίδια επιτροπή είχε γνωμοδοτήσει και αδειοδότησει με συνοπτικές διαδικασίες (εντός λίγων εβδομάδων) τη λειτουργία του αποκαλούμενου Κέντρου Περίθαλψης μεσογειακής φώκιας εντός του Αττικού Πάρκου, το οποίο στεγάζεται σε 2 οικίσκους container με ανεπαρκέστατες υποδομές, αλλά και επικίνδυνες συνθήκες λόγω της γειτνίασης ενός από τα πλέον απειλούμενα είδη παγκοσμιως με 2000 εγκλωβισμένα ζώα από 290 είδη που προέρχονται από διάφορα μέρη του πλανήτη. Εύλογα εγείρονται πολλά ερωτήματα δεδομένου ότι η πρόεδρος και μέλος της επιτροπής που έχει ορίσει το ΥΠΕΝ για την αξιολόγηση των νέων Κέντρων Περίθαλψης Άγριας Ζωής, είναι επί χρόνια συνεργάτης του Αττικού Πάρκου, αλλά και υπεύθυνη κτηνίατρος του αμφιλεγόμενου Κέντρου Περίθαλψης που λειτουργεί εντός του δελφιναρίου, το οποίο αδειοδότησε η επιτροπή στην οποία η ίδια είναι μέλος και πρόεδρος.

Δύο μέτρα λοιπόν και δύο σταθμά και κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει σε όλους μας ποια είναι η σκοπιμότητα και ποιους εκπροσωπεί πραγματικά η συγκεκριμένη επιτροπή.

Στο ίδιο πλαίσιο βέβαια είναι και η δήλωση του ιδιοκτήτη του Αττικού Πάρκου που αναφέρει ότι: “στους Λειψούς δεν υπάρχει κάποιο αδειοδοτημένο καταφύγιο θαλάσσιων θηλαστικών, ούτε σχετικές εγκαταστάσεις και εξειδικευμένο προσωπικό αλλά μόνο διακηρυγμένη πρόθεση, να δημιουργηθεί ένα. Ακόμη και αν υπήρχε όμως η επιλογή των Λειψών δεν θα ήταν κατάλληλη λόγω της θερμοκρασίας των υδάτων της περιοχής”

Απαντώντας στο παραπάνω:
- προφανώς η θερμοκρασία είναι κατάλληλη για τα συγκεκριμένα ρινοδέλφινα, όπως διαβεβαιώνεται από ειδικούς επιστήμονες και την επί 10 χρόνια παρακολούθηση των φυσικοχημικών χαρακτηριστικών της περιοχής,
- οι εγκαταστάσεις έχουν ολοκληρωθεί σε μεγάλο βαθμό και ότι δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα είναι λόγω της αναμονής των λεπτομερειων των απαιτήσεων της αδειοδότησης οι οποίες δεν έχουν γίνει ποτέ γνωστές από την επιτροπή που αναφέρεται παραπάνω.
- η επιστημονική στήριξη του εγχειρήματος καθώς και τα πρωτόκολλα λειτουργίας του βασίζονται σε μία διεθνή επιστημονική επιτροπή που έχει συσταθεί για το σκοπό αυτό και απαρτίζεται από 4 διεθνείς φορείς και 6 από τους πλέον αναγνωρισμένους κτηνίατρους/ επιστήμονες με πολυετή εμπειρία και εξειδίκευση στην περίθαλψη και ευζωία των θαλάσσιων ειδών.

Τις εγκαταστάσεις της “απλής διακηρυγμένης πρόθεσης χωρίς εγκαταστάσεις” όπως περιγράφει ο ιδιοκτήτης του Αττικού Πάρκου, έχουν ήδη επισκεφθεί πολυάριθμοί επιφανείς διεθνείς επισκέπτες, Έλληνες και ευρωπαίοι πολιτικοί, μέλη του ευρωκοινοβουλίου, η πρώην βασίλισσα της Ισπανίας, πρέσβεις ξένων χωρών, διεθνή ΜΜΕ, κλπ, στηρίζοντας αυτό το σημαντικό ελληνικό περιβαλλοντικό εγχείρημα, που στοχεύει να αποτελέσει μία πρότυπη λύση πανευρωπαϊκά για την αποτελεσματική περίθαλψη των θαλάσσιων ειδών σε ένα φυσικό περιβάλλον, καθώς και για τα δελφίνια που πρόκειται να μεταφερθούν από την αιχμαλωσία.

Όμως πώς είναι δυνατόν να εξηγήσουμε στους παραπάνω ότι στην Ελλάδα των διαδικασιών fast track και σε ένα δημόσιο κτίριο και έκταση που έχουν παραχωρηθεί από άλλη υπηρεσία του ΥΠΕΝ ακριβώς για αυτό το σκοπό, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την επί 6,5 χρόνια στοχευμένη γραφειοκρατική παρεμπόδιση ενός τόσο αναγκαίου και πρότυπου περιβαλλοντικού έργου που υλοποιείται στο κέντρο του Αιγαίου, χωρίς κρατικούς ή ευρωπαϊκούς πόρους.

-------------

Σε μία εποχή που πολλά έχουν αλλάξει αναφορικά με την προστασία των ζώων, τη σχετική νομοθεσία, τη στάση της πολιτείας και των πολιτών, αλλά και την κατανόηση των άγριων ζώων, είναι επιτέλους καιρός, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση να δοθεί ένα οριστικό τέλος στην αιχμαλωσία και την ξεκάθαρα βάναυση εκμετάλλευση των δελφινιών και των άλλων ζώων για χάριν της «διασκέδασης» κάποιων και φυσικά του κέρδους. Το βέβαιο είναι ότι όλοι μας μοιραζόμαστε το μερίδιο της ευθύνης για το ότι ανεχθήκαμε ή θεωρήσαμε κανονικότητα τόσα χρόνια “τη σύγχρονη μετεξέλιξη των τσίρκων με ζώα”, που μάλιστα επί των ημερών μας βαφτίστηκαν προκλητικά ως “θεματικά πάρκα με εκπαιδευτική δραστηριότητα!” Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χώρα όπου το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα, όσο και αν ακούγεται απίστευτο, δεν έχει στο πρόγραμμά του ούτε μία ώρα για τη διδασκαλία σχετικά με τη βιοποικιλότητα που μας περιβάλλει, τη βιολογία των ειδών και τον τρόπο συνύπαρξης μας με αυτά, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για την επιβίωση μας. Η λύση για τα αιχμάλωτα δελφίνια στις μέρες μας είναι να δημιουργηθούν καταφύγια ανά τον κόσμο για να τα φιλοξενήσουν σε περιβάλλον όσο το δυνατόν πιο κοντινό στο φυσικό τους, και όχι να ανταλλάσσονται μεταξύ δελφιναρίων και να αποτελούν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης.
... See MoreSee Less

2 weeks ago

53 CommentsComment on Facebook

Το Αττικό Πάρκο είναι περιβαλλοντικό έγκλημα και θα έπρεπε να είχε κλείσει εδώ και χρόνια αλλά πάντα βρίσκει τον τρόπο…

Πριν από χρόνια (πάνω από 15) όταν δούλευα σαν παιδαγωγός σε παιδικό σταθμό , είχαμε κάνει μια επίσκεψη με τα παιδιά στο Αττικό πάρκο και μέσα στα πλαίσια αυτής είχαμε δει και τα δελφίνια. Ένα καταθλιπτικό θέαμα...το μόνο "καλό" στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν πως όταν γυρίσαμε στο σχολείο δόθηκε η αφορμή για μια πολύ ωραία συζήτηση με τα παιδιά σε σχέση με την αιχμαλωσία , τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων, την ανάγκη να βρίσκονται αυτά στο φυσικό τους περιβάλλον κ.λ.π Το εντυπωσιακό ήταν πως τέθηκε το εξής ερώτημα από ένα τετράχρονο παιδί: πώς γίνεται να εκπαιδεύουν τα δελφίνια για να κάνουν κόλπα και δεν μπορούν να τα εκπαιδεύσουν ώστε να κυνηγούν την τροφή τους και να μπορέσουν έτσι να ζήσουν στο φυσικό τους περιβάλλον;( είχαν αρχίσει ήδη οι διαμαρτυρίες για το πάρκο και οι υπεύθυνοι προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο οτι τα δελφίνια δεν μπορούν να ζήσουν ελεύθερα). Την ίδια απορία έχω κι εγώ ακόμα....

Θα ανοίξετε τουλάχιστον ένα petition μήπως και μπορούμε να το σταματήσουμε ή να επιταχύνουμε την άδεια σας? Οι άλλες οργανώσεις δεν μπορούν να βοηθήσουν με γράμματα στην κυβέρνηση? Τι μπορεί να γίνει να ακουστεί στην Ευρώπη? Στην Ολλανδία είχε γίνει καμπάνια για χρήματα για το Θαλάσσιο Πάρκο, εάν ακουστεί ότι ακόμα δεν έχει ανοίξει το κέντρο με τα λεφτά που έχουν δώσει μπορεί και αυτοι να υπογράψουν petitions διαμαρτυρίας.

Δεν υπάρχει περίπτωση να πάω το παιδί μου σε χώρους που για χάρη του θεάματος , βασανίζεται ένα ζώο.Ας γίνουνε για τα δελφίνια, χώροι-θεματικά πάρκα , μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον,στη θάλασσα.Να ισχύει ότι ισχύει για τις χελώνες που προστατεύονται.Ειμαστε μια χώρα που η αρχαία ιστορία της έχει τιμήσει και όχι τιμωρήσει, αυτό το τόσο όμορφο και πνευματικά ανεπτυγμένο θαλάσσιο είδος.

Είναι εγκληματικό ότι οι περισσότερες σχολικές εκδρομές που από την επαρχία επισκέπτονται την Αττική περιλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους και το συγκεκριμένο χώρο. Λες και δεν υπάρχουν άλλα σημεία ενδιαφέροντος. Η δικαιολογία είναι ότι το ζητάνε τα παιδιά. Θα ήταν πιο πολύτιμο μάθημα για τα παιδιά, από το να βλέπουν φυλακισμένα και κακοποιημένα ζώα, το να μάθουν ν’ακούν και κανά «όχι» στη ζωή τους...

Unbelievable!!! The World Society for Animal Protection in the Netherlands had a huge petition for this to support the sanctuary in Lipsi and free the dolphins from marine parks. And now dolphins from a Greek Zoo are transferred to an aquarium? The world upside down, is a license more important than the well-being of the dolphins? This is a real setback for all the efforts of Archipelagos to create a sanctuary! 😞

Τι υπέροχο άρθρο, με επιστημονικό και επιχειρηματικό λόγο! Η δουλειά σας είναι ανεκτίμητη!

Το Αττικό Πάρκο έπρεπε να έχει κλείσει εδώ και πολύ καιρό αλλά γιατί να πρωτομιλήσει κανείς σε αυτό το κάτι σαν χώρα

Από πότε το νόμιμο είναι και ηθικό; www.facebook.com/ypen.gov Αφήστε επιτέλους τα ζώα ήσυχα και δώστε μια ευκαιρία στα δελφίνια να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Αττικό Ζωολογικό Πάρκο - Attica Zoological Park σταματήστε μόνοι σας τη προγραμματισμένη μεταφορά.

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δεχτώ ότι η εκμετάλλευση των ζώων είναι σωστή. Εδώ υπάρχει κάτι που με απασχολεί. Όσο γνωρίζω τα περισσότερα ζώα που υπάρχουν σε τέτοιες εγκαταστάσεις είναι ζώα που γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία και ως ζώα συντροφιάς κάποιων υποτίθεται φιλο-ζωων. Κανένα απ'αυτά δεν είναι ικανό να επιστρέψει στην άγρια φύση του . Καλό είναι να υπάρχει ένα ίδρυμα ή εγκαταστάσεις που να τα φιλοξενήσουν μέχρι το τέλος της ζωής τους. Δυστυχώς όμως η συντήρηση των είναι ακριβή και τα διάφορα" πάρκα" εισπράττουν το αντίτιμο για την επίσκεψη. Εδώ είναι που ξεφεύγει η κατάσταση. Μακάρι να υπήρχε χώρος και χρήματα για την ασφάλεια και την διαβίωση αυτών των δύστυχων ζώων. Θυμάμαι παλαιότερα περιπλανιόνταν στον ελλαδικό χώρο κάτι τσίρκα με ιταλικά ή ισπανικά ονόματα. Μετά από μια σειρά καταγγελίες σταμάτησαν να λειτουργούν. Τα ζώα που είχαν, γνωρίζει κανείς τι απέγιναν. Διότι έχω ακούσει κάτι τρομερά πράγματα; Σταματά η αγορά και πώληση παντός είδους άγριας ζωής. Επίσης να αναφερθεί ότι και η λειτουργία των διαφόρων τύπων pet's shops ή φάρμες κρύβουν πολλά.

η εκμετάλλευση των ψυχών αυτόν πρέπει να λάβει τέλος ντροπή τους

Δυστυχώς είμαι μια από τις μαμάδες που επισκέφθηκα με την οικογένεια μου το Αττικό πάρκο κ το δελφινάριο πριν περίπου 5 χρόνια στα πλαίσια μιας σχολικής εκδρομής συλλόγου γονέων!!! Δεν άντεξα να δω όλη την παράσταση, τα μεγάλα αιλουροειδή ήταν σε ένα λήθαργο και τα κλουβιά των πουλιών πολύ βρώμικα. Είπα στα αγόρια μου πως κάποια στιγμή αν καταφέρουμε κ μαζέψουμε λεφτά θα τα πάω στην Αφρική σε ένα προστατευόμενο πάρκο άγριων ζώων να δουν πως κινούνται αυτά τα υπέροχα πλάσματα στο φυσικό τους περιβάλλον. Ποτέ ξανά εκεί!

Αν γίνει τελικά πράξη όλο αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μεγάλη υποκρισία από όλους τους εμπλεκόμενους. Δελφίνι σημαίνει ελευθερία και ανεξαρτησία!!!

Μπορούμε να κάνουμε κάτι εμείς; Μπορούμε να πιέσουμε με έναν σαφή και συγκεκριμένο τρόπο; Από petitions μέχρι καταγγελίες...; Τι μπορούμε να κανουμε; Μπορείτε, παρακαλώ, να μας ενημερώσετε;

Αισχος τα έχει πουλήσει σίγουρα συνεχίστε τον αγώνα είμαστε μαζί σας

Archipelagos - Institute of Marine Conservation φτιάξτε στο avaaz να βάλουμε όλοι υπογραφές

Απαράδεκτο!!!

Αισθάνομαι ντροπή για το είδος μας...

Όλα για το χρήμα!

Οι ελληνικές αρχές να κλειστούν σε πάρκα με κλουβιά μήπως και ανασανει ο τοπος

Οι φελλοί οι καθηγητές μας, που στις εκδρομες που πηγαίναμε στην Αθήνα, μας πήγαιναν στο Αττικό για να θαυμάσουμε τα ζώα. Φυλακές ζώων!

Ας τααφηνανελευθεραστηνθαλασαμας

Κάποιος βουλευτής η υπουργός του νομου Δωδεκανήσου δεν μπορεί να βοηθήσει για ένα τέτοιο καινοτόμο έργο ; Ως πότε αυτή η χωρα θα εγκλωβίζει κάθε προσπάθεια στα δικά της δεσμά !!

Το Αττικό Πάρκο δεν είναι τα καθάρματα που σκότωσαν τον χιμπατζή επειδή το έσκασε;

Κράτος εν κράτει ο Γάλλος.......ότι θέλει αποφασίζει!!!

View more comments

Load more