Το Δάσος Ράντη βρίσκεται στο δυτικό άκρο της οροσειράς Αθέρα στην κεντρική Ικαρία και καλύπτει μια έκταση περίπου 1.600 στρεμμάτων (16km²). Η περιοχή βρίσκεται σε υψόμετρο 200-800m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, με απότομες χαράδρες και γκρεμούς που δημιουργήθηκαν από εποχιακά ποτάμια. Η ηλικία του δάσους υπολογίζεται να είναι  πάνω από δύο αιώνες, με μερικά από τα γηραιότερα δέντρα να είναι άνω των 300 ετών. Ακόμα παρατηρείται ένα μοναδικό σπάνιο προστατευόμενο είδος, η Αριά. Το δάσος  παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, αποτελείται από πολλούς ξερούς λίθους και καταφύγια. Στο τέλος της εποχής των παγετώνων (10.000 χρόνια πριν), μεγάλο μέρος της Ευρώπης ήταν καλυμμένο με βλάστηση Αριάς. Από τότε ο άνθρωπος έχει εκμεταλλευτεί μεγάλο μέρος του δασικού οικοτόπου της Ευρώπης.

Το σκληρό ξύλο της βελανιδιάς χρησιμοποιείται ως καύσιμο (μαγείρεμα, κάρβουνα) καθώς και για ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Ο καρπός του δέντρου χρησιμοποιείται στη βυρσοδεψία και σε ζωοτροφές, γεγονός το οποίο μείωσε την έκταση πολλών δασών σε όλη την Ευρώπη. Το δάσος Ράντη είναι ένα από τα λίγα δάση που έχει απομείνει σε αυτό το μέγεθος. Η βελανιδιά Αριά χρονολογείται στη Μεσόγειο, τουλάχιστον, από το Μειόκαινο (5 εκατομμύρια χρόνια πριν) και αυτός είναι ο κύριος λόγος για το οποίο το δάσος Ράντη πρέπει να προστατευτεί. Η κατασκευή πλοίων, η παραγωγή ξυλάνθρακα, η γεωργία έχουν εξαντλήσει μεγάλο μέρος από το πλούσιο δάσος και συνεχίζουν να αποτελούν απειλή. Καθώς επίσης και πολλές άλλες ανθρωπογενείς δραστηριότητες όπως η παράνομη υλοτομία, η ανεξέλεγκτη υπερβόσκηση καθώς και οι δασικές πυρκαγιές. Ακόμα, στα βόρεια και δυτικά του δάσους υπάρχουν οικισμοί, όπου με την πάροδο του χρόνου έχουν καταπατήσει τα όρια των δασών. Το κράτος ελέγχει το δάσος μέσα από τη Δασική Υπηρεσία αλλά δεν επιβάλλεται κάποιος τρόπος διαχείρισης στην περιοχή καθώς δεν υπάρχει υπεύθυνος για τους πόρους αυτούς. Θα ήταν χρήσιμο, λοιπόν, να προστατευτεί η υπόλοιπη περιοχή του Ράντη ώστε να διατηρηθεί το μοναδικό αυτό οικοσύστημα για τις μελλοντικές γενιές.

Η σημασία του Δάσους Ράντη

Το Δάσος του Ράντη περιλαμβάνει το 23% του συνόλου της δασικής έκτασης της Ικαρίας και αποτελεί τη μεγαλύτερη μη-εκμεταλλεύσιμη περιοχή στην οποία ανήκουν τα δάση του είδους Quercus ilex (Αριά) στην Ελλάδα, ενώ επίσης είναι το τελευταίο εναπομείναν δάσος, αυτού του μεγέθους και ηλικίας, στη ΒΑ Μεσόγειο. Αποτελεί έναν από τους βασικούς οικοτόπους στα νησιά του Αιγαίου, παρουσιάζοντας φυσική ομορφιά. Η αφθονία των υπεραιωνόβιων δέντρων Quercus ilex (αριά) που βρίσκονται  γύρω από την Ικαρία επαληθεύει το γεγονός ότι το νησί καλύπτονταν από πυκνό δάσος Αριάς. Το δάσος του Ράντη είναι τώρα το μόνο που έχει απομείνει και εξακολουθεί να έχει ένα μεγάλο αριθμό αιωνόβιων δέντρων, πολλά εκ των οποίων υπερβαίνουν τα 300 έτη ηλικίας.

Ως εκ τούτου η διατήρηση του πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα. Στην Ανατολική Μεσόγειο η Quercus ilex έχει αντικατασταθεί από το Q. coccifera (Πρίνος). Σήμερα, τα Q. ilex που βρίσκονται σε μεσογειακά οικοσυστήματα αποτελούν σπάνια δάση, συχνά εμφανίζονται ως θάμνοι με πολύ πυκνή βλάστηση όπου αποτελούν καταφύγιο για πολλά είδη ποωδών φυτών. Συνεπώς, τα δέντρα αυτά σπάνια φτάνουν στο ανώτατο σημείο τους, μεταξύ 12-15 μέτρων. Τα δάση καθώς και η διαχείρισή τους έχουν μέχρι σήμερα προσελκύσει μικρό επιστημονικό ενδιαφέρον στην ανατολική περιοχή της Μεσογείου, λόγω της σπανιότητας των ενδιαιτημάτων, και ως εκ τούτου το δάσος του Ράντη μπορεί να δώσει πολύτιμες επιστημονικές πληροφορίες, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.