Τέσσερις μήνες μετά το τέλος της προθεσμίας που είχε δώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα κράτη-μέλη για πλήρη εναρμόνιση με τον Κανονισμό για την Αλιεία στη Μεσόγειο (ΕΚ 1967/2006), το ελληνικό κράτος συνεχίζει να παραβαίνει την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Με την έναρξη της φετινής αλιευτικής περιόδου (πριν από 15 ημέρες) για τα συρόμενα αλιευτικά εργαλεία (μηχανότρατες), η αλιεία συνεχίζεται στα παράκτια νερά σε περιοχές που φτάνουν και το ένα μίλι από τη στεριά (ενώ ο ευρωπαϊκός κανονισμός ορίζει το 1,5 μίλι ως ελάχιστη απόσταση), γεγονός που επιβαρύνει δραματικά τα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Όταν αυτά τα συρόμενα αλιευτικά εργαλεία αλιεύουν παράνομα σε περιοχές με θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας και σε περιοχές με υφάλους ασβεστολιθικών ροδοφυκών, προκαλούν δραματική καταστροφή σε ενδιαιτήματα ιδιαίτερης σημασίας για την παραγωγικότητα των θαλασσών. Τα θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας που θα δεχθούν μία τέτοια καταστροφή, θα χρειαστούν περισσότερα από 100 χρόνια για να ανακάμψουν.
Το Αρχιπέλαγος ενημέρωσε την πολιτική ηγεσία του νεοσυσταθέντος Υπουργείου Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων & Αλιείας, και τη Διεύθυνση Θαλάσσιας Αλιείας του Υπουργείου για τις συνέπειες που προκαλεί η συνέχιση της εφαρμογής της Υπουργικής Απόφασης 164198/03-03-2008 και αιτήθηκε εκ νέου την άμεση ακύρωση της.
Επίσης, για τις σχετικές παραβάσεις ενημερώθηκε και η Επίτροπος Θαλασσίων Υποθέσεων & Αλιείας κα Δαμανάκη, η οποία σε επίσημη δήλωσή την περασμένη άνοιξη, είχε αναφέρει την υποχρέωση της Ελλάδας για πλήρη συμμόρφωση με τον ΕΚ 1967/2006 από 1/6/2010, (το τριετές περιθώριο των μεταβατικών παρεκκλίσεων έληξε άλλωστε οριστικά στις 31/5/2010).
Σημειώνεται ότι αντιστοίχως δεν έχει γίνει καμία εφαρμογή του ευρωπαϊκού κανονισμού για τα γρι-γρι, τα οποία σήμερα ψαρεύουν 300 μέτρα από την ακτή (ανεξαρτήτως βάθους), ενώ ο μεσογειακός κανονισμός για την αλιεία ορίζει σαφώς ότι η αλιευτική δραστηριότητα πρέπει να λαμβάνει χώρα πέραν της ισοβαθούς των 50 μέτρων. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση η Ελλάδα εμφανίζει πλήρη αδυναμία συμμόρφωσης με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς, ενώ τα μέτρα αλιευτικής διαχείρισης που εφαρμόζονται σήμερα βασίζονται κατά μεγάλο μέρος σε βασιλικά διατάγματα (!) και σε αντιλήψεις μίας άλλης εποχής.
Θυμίζουμε ότι τον Νοέμβριο του 2009 το Αρχιπέλαγος είχε προβεί σε αντίστοιχη ενέργεια με επιστολή προς την πρώην υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, κα Μπατζελή, χωρίς ωστόσο να ληφθεί πρωτοβουλία για την ανάκληση της ΥΑ 164198/03-03-2008 και για τον εναρμονισμό με τον ΕΚ 1967/2006.
Η εν λόγω υπουργική απόφαση ελήφθη (από τον κ. Κοντό, 5/02/08), ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τον ΕΚ 1967/2006, ο οποίος επιτρέπει παρέκκλιση από το 1.5 ναυτικό μίλι μόνο για περιορισμένο αριθμό σκαφών και έπειτα από αναλυτικές επιστημονικές γνωμοδοτήσεις και εφαρμογή αυτής σε συγκεκριμένες ζώνες, και την a posteriori λεπτομερή επιστημονική παρακολούθηση και αξιολόγηση. Ωστόσο, η απόφαση 164198 περιλαμβάνει χωρίς εξαίρεση και άνευ προγενέστερης επιστημονικής μελέτης, όλες τις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες και αφορά το σύνολο των μηχανοτρατών στην Ελλάδα.
Τα συγκεκριμένα οικοσυστήματα υποστηρίζουν περισσότερα από 1000 είδη πανίδας και 300 είδη χλωρίδας, ενώ το βαθύ τους ρίζωμα αποτρέπει τη διάβρωση των παραλιών. Τα θαλάσσια λιβάδια χρειάζονται πολλές δεκαετίες για να επανακάμψουν μετά από καταστροφή, λόγω του αργού ρυθμού με τον οποίο αναπτύσσονται
Οι συνεχείς γνωμοδοτήσεις, για συνέχιση αυτής της παράνομης κατάστασης από τις αρμόδιες αρχές (Διεύθυνση Θαλάσσιας Aλιείας) προς την πολιτική ηγεσία δημιουργεί εύλογες απορίες και βάσιμες πλέον υποψίες για μονόπλευρη εξυπηρέτηση πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων.
Από την έναρξη της αλιευτικής περιόδου για τις μηχανότρατες (1/10/2010), βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη καταστρεπτικές αλιευτικές πρακτικές σε όλο το μήκος των ελληνικών ακτογραμμών. Η πολιτική ηγεσία του νέου υπουργείου ή θα συναινέσει δια της απραγίας και της σιωπής στην εξελισσόμενη καταστροφή – γεγονός που θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα την Ελλάδα ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου – ή θα πράξει τα αυτονόητα και θα εφαρμόσει επιτέλους την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
