Η τελευταία εβδομάδα της σιωπής μας στα κοινωνικά δίκτυα ήταν μία ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στην τραγική καταστροφή που βιώνουν οι συνάνθρωποι και γείτονες μας στην Τουρκία και τη Συρία. Έχοντας μιλήσει με τους συνεργάτες και παλιούς φοιτητές μας οι οποίοι ζουν στην περιοχή και ευτυχώς είναι ασφαλείς αλλά φυσικά σοκαρισμένοι, αλλά και με την ερευνήτρια μας που βρέθηκε εκεί για να προσφέρει βοήθεια σε μία από τις κατεστραμμένες πόλεις της νότιας Τουρκίας, πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν αυτά βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι στις πληγείσες περιοχές.
Μπροστά σε όλη αυτή την καταστροφή, την απώλεια χιλιάδων ζωών και τον Γολγοθά όλων όσων επιβιώσαν, τουλάχιστον ας αντλήσουμε λίγη γνώση. Επί πολλές δεκαετίες η ανθρώπινη αλαζονεία και η κοντή μας μνήμη – ίσως το μεγαλύτερο μας λάθος – μας κάνουν να αγνοούμε ότι ζούμε σε ένα ζωντανό πλανήτη, ο οποίος συνεχίζει κάθε μέρα να εξελίσσεται σύμφωνα με τους δικούς του ρυθμούς και κανόνες.
Παρόλα αυτά συνεχίζουμε να θεωρούμε ότι είμαστε πιο δυνατοί από τη φύση και ότι μπορούμε να την ελέγξουμε, ή θεωρούμε ότι μία τέτοια καταστροφή δεν θα συμβεί ποτέ σε εμάς, αλλά σε κάποιους άλλους πολύ μακριά μας. Με την ίδια αλαζονεία καταστρέφουμε και τον αέρα που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε και τόσα άλλα.
Ας συμβάλλουμε λοιπόν όλοι, να στηρίξουμε με όποιον τρόπο μπορούμε τα θύματα των καταστροφών, αλλά ας αντλήσουμε και γνώση και σεβασμό για τον ζωντανό πλανήτη που όλοι μας μοιραζόμαστε.
