Ένας ακόμα εκβρασμός φυσητήρα μήκους περίπου 13 μέτρων, αυτή την φορά στις ακτές της Αττικής στην περιοχή της Κερατέας, έρχεται να μας θυμίσει πόσα λίγα τελικά γνωρίζουμε για την ιδιαίτερα πλούσια ζωή στις θάλασσές μας. Η έκπληξη τόσο από πλευράς των ΜΜΕ όσο και του κοινού στη θέα του φυσητήρα εγείρει για άλλη μία φορά το ερώτημα για το κατά πόσο είμαστε σε θέση ως κοινωνία να διαχειριστούμε τις θάλασσες μας, όταν έχουμε τέτοια άγνοια ακόμα και για τους γίγαντες των θαλασσών μας όπως είναι οι φυσητήρες.
Η παρουσία των φυσητήρων πρωτοαναφέρεται στις ελληνικές θάλασσες από την αρχαιότητα, με τις εντυπωσιακές για την εποχή καταγραφές του Αριστοτέλη. Οι καταγραφές του πληθυσμού του είδους από το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» εδώ και 20 και πλέον χρόνια σε διάφορες περιοχές των ελληνικών θαλασσών πιστοποιούν την παρουσία τους καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους τόσο σε περιοχές όπου υπάρχουν θαλάσσιοι τάφροι, καθώς και σε περιοχές με ρηχότερα νερά.
Οι Φυσητήρες ξεπερνούν σε μήκος τα 16 μέτρα, ενώ το βάρος τους ξεπερνά τους 40 τόνους. Παρουσιάζουν μεταναστευτική συμπεριφορά, ενώ ζουν σε μόνιμους πληθυσμούς στη Μεσόγειο. Τα θηλυκά με τα νεαρά τους ζουν σε κοινωνικές ομάδες, ενώ τα αρσενικά ζουν μοναχικά. Ως είδος κατάφεραν να επιβιώσουν για εκατομμύρια χρόνια έως και σήμερα. Το ερώτημα είναι να θα αντέξουν στις μέρες μας την αυξανόμενη ανθρωπογενή πίεση που ασκούμε στις θάλασσες .
Ευτυχώς δε μοιράζονται την τροφή τους με τον άνθρωπο, καθώς αξιοποιώντας την εξαιρετική τους ικανότητα του να καταδύονται σε βάθη που ξεπερνούν και τα 1000 μέτρα, εντοπίζουν τη λεία τους στα βαθιά νερά όπου εμείς συνήθως δεν αλιεύουμε. Αξιοσημείωτο είναι, ότι σε αντίθεση με τον άνθρωπο που ψαρεύει τα ιχθυοαποθέματα μέχρι εξάντλησης, οι φυσητήρες δεν εξαντλούν ποτέ το απόθεμά της τροφής τους, αλλά το «διαχειρίζονται», καθώς βρίσκονται σε συνεχή μεταναστευτική κίνηση ενώ τρέφονται σε διαφορετικές περιοχές.
Η ανταπόκριση στο συγκεκριμένο περιστατικό εκβρασμού, έγινε υπό τον συντονισμό του Εθνικού Δικτύου Εκβρασμών Ειδών Θαλάσσιας Πανίδας, με τη στενή συνεργασία ανάμεσα στο Λιμεναρχείο Λαυρίου στο Δήμο Λαυρεωτικής, στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», στο Κέντρο Διάσωσης και Περίθαλψης Κητωδών «Αρίων» και το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος».
Ας αξιοποιήσουμε αυτό το περιστατικό για να συνειδητοποιήσουμε ότι μας περιβάλλουν θάλασσες, που τελικά τις γνωρίζουμε ελάχιστα. Εάν δεν γνωρίσουμε το μοναδικό τους φυσικό πλούτο, είναι αδύνατον να τον προστατεύσουμε…
Διαβάστε εδώ για την πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου “Αρχιπέλαγος” στους πληθυσμούς των κητωδών του Βορείου Αιγαίου.
