Με ιδιαίτερη ανησυχία παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα την αύξηση των εκβρασμών θαλάσσιων χελωνών στις ακτές του Ιονίου, με τον ανθρώπινο παράγοντα να εμπλέκεται άμεσα στην έξαρση του φαινομένου.

Τα στοιχεία προκαλούν ιδιαίτερο προβληματισμό, καθώς οι έξι καταγεγραμμένες περιπτώσεις σε διάστημα τριών εβδομάδων τείνουν να μετατρέψουν την έμμεση ή άμεση θανάτωση θαλάσσιων χελωνών σε καθημερινό φαινόμενο στις θάλασσες της δυτικής Ελλάδας.

Αν αναλογιστούμε παράλληλα, πως για κάθε θαλάσσια χελώνα ή θηλαστικό που βρίσκεται θανατωμένο αντιστοιχούν περίπου άλλες είκοσι περιπτώσεις που δεν εντοπίζονται, τότε εύλογα συμπεραίνουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τον προ μηνός εκβρασμό πτεροφάλαινας στην Κεφαλονιά εμφανίζει, πέρα από το μέγεθος του προβλήματος στη συγκεκριμένη περιοχή, και τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης συμπεριφοράς στις ελληνικές θάλασσες.

Σε μία περίοδο όπου παντού κυριαρχεί η φιλολογία περί καθαρών θαλασσών και σεβασμού προς το περιβάλλον και τη φύση, ο άνθρωπος κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να διαψεύσει και να ματαιώσει οποιαδήποτε προσδοκία για αντιστροφή της επονείδιστης κατάστασης που παρατηρούμε καθημερινά στις ελληνικές θάλασσες.
Στις πρόσφατες περιπτώσεις εκβρασμού των θαλάσσιων χελωνών ο ανθρώπινος παράγοντας ήταν καθοριστικός, καθώς η θανάτωση τους προήλθε τόσο από τον τραυματισμό τους από ταχύπλοα σκάφη, που συρρέουν αυτήν την εποχή στην περιοχή, όσο και από τη δόλια συμπεριφορά ορισμένων ανθρωποειδών. Το γεγονός δε, πως οι περισσότερες χελώνες ήταν θηλυκού γένους μειώνει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα πληθυσμιακής αύξησης του είδους.

Αν και τείνει πλέον να χαρακτηριστεί κοινότυπο, απευθύνουμε έκκληση όχι μόνο για σεβασμό των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και των ειδών πανίδας που τα στηρίζουν, αλλά πλέον και για συνειδητή απουσία του ανθρώπινου παράγοντα από τις περιοχές αυτές. Δυστυχώς, τα γεγονότα αποδεικνύουν καθημερινά, πως η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας δεν διαθέτει την ελάχιστα απαιτούμενη παιδεία για να συνυπάρξει με ζώντες οργανισμούς της άγριας ζωής. Είτε λόγω άγνοιας, είτε λόγω απεχθών ενεργειών, η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για τη δραστική μείωση πληθυσμών θαλάσσιας πανίδας στην Ελλάδα και αποδεδειγμένα επικίνδυνη στην προσπάθεια διατήρησης της βιοποικιλότητας της θαλάσσιας ζωής.

Το Αρχιπέλαγος συνεχίζει αδιαλείπτως την πολυσχιδή του δράση με εκστρατείες ενημέρωσης στις τοπικές κοινωνίες και διευρύνει διαρκώς, σε στενή συνεργασία με την Κυανή Κοινωνία, το δίκτυο ενεργών πολιτών, με στόχο να περισώσουμε όποιο είδος πανίδας και χλωρίδας τιμάει ακόμα με την παρουσία του τις ελληνικές θάλασσες.